jest wyjątkowo wysoki, dotykając setki gatunków i miliony osobników rocznie. Handel jest w większości nielegalny i oczywiście nie jest zrównoważony. W związku z tym jest postrzegany jako główne zagrożenie dla wielu gatunków w Azji Południowo-Wschodniej, w szczególności w regionie wielkich Wysp Sundajskich.
Wielkie Wyspy Sundajskie z Brunei, Zachodnią Indonezją (Bali, Jawa, Kalimantan i Sumatra), a także Singapur, Malezja, płd. Myanmar i płd. Tajlandia są ekologicznie bardzo zróżnicowanym regionem z ponad 850 gatunkami ptaków. Jest to jeden z globalnych punktów różnorodności biologicznej o wysokim endemizmie. Indonezja ma jeden z najwyższych na świecie wskaźników gatunków ptaków zagrożonych wyginięciem, w Azji jest to najwyższy wskaźnik (zagrożone, krytycznie zagrożone lub zagrożone, Czerwona Lista IUCN, 2017).17).
Problem ma podłoże kulturowe. Przez długi czas ptaki w klatkach były popularnymi zwierzętami w płd.-wsch. Azji. Posiadanie ptaka jest powszechnym zwyczajem. Każdy może kupić ptaka na rynku, niezależnie od jego statusu społecznego. Jednak zwierzęta domowe to nie jedyny problem. Konkursy ptaków śpiewających to kolejny ważny aspekt kulturowy, zapewniający rodzinom dodatkowy dochód. Ponieważ tradycja ewoluowała i zmieniała się z upływem czasu, kultura hodowli ptaków śpiewających przekształciła się w sport oraz masowy przemysł, który obejmuje wszystkie gałęzie przemysłu od produkcji klatek, po żywność i suplementy diety.
Istnieje wiele stowarzyszeń, które organizują wielkie zawody ptaków śpiewających urastające do rangi imprez sportowych, co sprawia iż stają się intratnym interesem. Mimo, iż w Indonezji jest wielu legalnych hodowców, wciąż istnieje niepokojąca liczba traperów, hurtowników i sklepów nielegalnie handlujących ptakami odłowionymi z natury. Dzieje się tak głównie dlatego, że ludzie wierzą, iż dzikie ptaki potrafią lepiej śpiewać, są silniejsze i bardziej płodne. Ponadto, łatwiej jest złapać ptaki niż je hodować. Niestety wiele dzikich ptaków nie przetrwało w klatce dłużej niż kilka dni.
Potęga wykorzystywania ptaków śpiewających w Azji jest druzgocąca i od dawna bagatelizowana. Nasza wiedza na temat statusu zagrożenia populacji pozostaje w tyle za tempem zaniku gatunków. Aby odzwierciedlić faktyczną sytuację, kategorie IUCN musiałyby się zmieniać znacznie szybciej. Ponadto obecnie tylko niektóre gatunki są chronione na mocy prawa krajowego i międzynarodowego.
Nawet jeśli gatunek jest uważany za chroniony na szczeblu lokalnym, zakaz handlu nie jest wystarczająco egzekwowany, nawet w przypadku najbardziej zagrożonych gatunków.
Kampania ma na celu powstrzymanie trwającego wymierania ptaków śpiewających w Azji i podniesienie świadomości wśród społeczności zoologicznej, gości odwiedzających ogrody zoologiczne oraz organizacji partnerskich. Aby móc osiągnąć powyższe cele, niezbędna jest współpraca społeczności zoologicznych, co pozwoli zapewnić niezbędną siłę roboczą, know-how oraz finansowanie.
Z powrotem do Kampanii Ochrony gatunków
